رایانه‌ها همدم انسان‌ها می‌شوند/ رمزگشایی از احساسات توسط هوش مصنوعی
آنا گزارش می‌دهد؛
محققان مدل جدیدی را توسعه داده‌اند که رایانه‌ها را قادر می‌سازد تا احساسات انسان را تفسیر و درک کنند، این فناوری می‌تواند رایانه‌ها را به شرکایی همدل در تعامل با کاربر تبدیل کند.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینرینگ، محققان فنلاندی مدل جدیدی را توسعه داده‌اند که رایانه‌ها را قادر می‌سازد تا احساسات انسان را تفسیر و درک کنند. مدل توسعه یافته در دانشگاه ییواسکیلا (Jyväskylä) از اصول روانشناسی ریاضی استفاده می‌کند.
انتظار می‌رود این مدل به رایانه کمک کند تا رفتار خود را تطبیق دهد و کاربر عصبانی یا مضطرب را به روش‌های مختلف در آینده نزدیک راهنمایی کند.
این فناوری می‌تواند رایانه‌ها را به شرکایی همدل در تعامل با کاربر تبدیل کند.
ادغام با سیستم‌های هوش مصنوعی
جوسی جوکینن (Jussi Jokinen)، دانشیار علوم شناختی، می‌گوید: انسان‌ها به طور طبیعی احساسات یکدیگر را تفسیر می‌کنند و به آنها واکنش نشان می‌دهند، قابلیتی که ماشین‌ها اساساً فاقد آن هستند.
او در ادامه گفت: این اختلاف می‌تواند تعامل با رایانه‌ها را خسته‌کننده کند، به‌ویژه اگر دستگاه از وضعیت عاطفی کاربر غافل بماند. مدل ما می‌تواند در سیستم‌های هوش مصنوعی ادغام شود و به آنها توانایی درک روانشناختی احساسات و در نتیجه ارتباط بهتر با کاربران خود را بدهد.
پیش بینی رفتار کاربر توسط کامپیوتر
در آینده، این مدل می‌تواند رایانه‌ها را قادر می‌سازد تا رفتار کاربر را پیش‌بینی کنند، مانند پیش‌بینی زمانی که کاربر ممکن است عصبانی یا مضطرب شود. به گفته محققان، در چنین شرایطی، برای مثال، رایانه می‌تواند دستورالعمل‌های اضافی را به کاربر بدهد یا نحوه تعامل با آن را تغییر دهد.
کاربران اغلب در طول تعامل خود با رایانه، شادی، عصبانیت و بی حوصلگی را تجربه می‌کنند. محققان معتقدند که فناوری‌های پیشرفته، از جمله هوش مصنوعی، نمی‌توانند این احساسات کاربر را تشخیص دهند.
آنها اظهار داشتند که مدل جدید می‌تواند تشخیص دهد که کاربر احساس شادی، کسالت، تحریک، خشم، ناامیدی و اضطراب دارد.
فرآیند ارزیابی شناختی رایانه چگونه است؟
جوکینن گفت: یک خطای کامپیوتری را در حین انجام یک کار حیاتی در نظر بگیرید. این رویداد توسط شناخت کاربر به عنوان یک امر مخرب ارزیابی می‌شود.
یک کاربر بی تجربه ممکن است به دلیل عدم اطمینان در مورد نحوه رفع خطا با اضطراب و ترس واکنش نشان دهد، در حالی که یک کاربر باتجربه ممکن است احساس ناراحتی کند و از اینکه باید زمان خود را برای حل مشکل هدر دهند آزرده خاطر شود. مدل ما با شبیه‌سازی این فرآیند ارزیابی شناختی، واکنش عاطفی کاربر را پیش‌بینی می‌کند.
محققان ادعا کردند که مدل آنها می‌تواند به طور پیشگیرانه ناراحتی کاربر را پیش‌بینی کرده و برای کاهش احساسات منفی تلاش کند.
مدل می‌تواند تجربه کاربر را بهبود ببخشد
آنها تأکید کردند که مدل آنها می‌تواند در تنظیمات مختلف، از محیط‌های اداری گرفته تا پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، استفاده شود و تجربه کاربر را با مدیریت احساس پویایی عاطفی بهبود بخشد.
محققان تأکید کردند که اگرهوش مصنوعی نتواند پاسخ عاطفی کاربران خود را به رویداد‌های تعاملی پیش بینی کند، همسویی بین انسان و فناوری‌های تعبیه شده با هوش مصنوعی خطرناک است. با مدل‌های شناختی محاسباتی مانند آنچه در این مطالعه ایجاد شده است، گنجاندن درک صریح احساسات در عوامل مصنوعی امکان‌پذیر می‌شود.
این درک فراتر از پیش بینی صرف احساسات بر اساس رفتار مشاهده شده یا سیگنال‌های فیزیولوژیکی است. به گفته محققان، این شامل ارائه توضیحاتی برای علل احساسات پیش‌بینی‌شده و شبیه‌سازی داخلی سناریو‌های مختلف «چه می‌شد اگر» برای تسهیل تعاملات روان با کاربر است.
آنها اظهار داشتند که پیامد‌های چنین فناوری عمیق است و نگاهی اجمالی به آینده‌ای ارائه می‌دهد که در آن رایانه‌ها صرفا ابزار نیستند، بلکه شرکای همدل در تعامل با کاربر هستند.
یافته‌های این تحقیق در مجموعه مقالات کنفرانس «سی اچ آی» (CHI) در مورد عوامل انسانی در سیستم‌های محاسباتی منتشر شده است.