این کهکشان که “NGC 4303” نام دارد و اغلب با نام “مسیه 61” شناخته می شود، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین در “خوشه سنبله” واقع شده است. NGC 4303 یکی از بزرگ‌ترین کهکشان‌های خوشه سنبله است که شامل مجموعه‌ای قابل توجه از کهکشان‌های همسایه است.
رصدخانه جنوبی اروپا توضیح داد: این خوشه میزبان تعداد زیادی ستاره است و اخترشناسان از آن به عنوان آزمایشگاهی برای درک بهتر پدیده های عجیب تشکیل ستاره استفاده کرده اند.
“NGC 4393” نمونه ای از کهکشان ستاره ساز است که در آن تعداد زیادی ستاره تشکیل شده است. رصدخانه جنوبی اروپا در بیانیه ای اعلام کرد که با مطالعه این نوع کهکشان، ستاره شناسان می توانند نحوه شکل گیری ستاره ها در سراسر جهان را بهتر درک کنند.
این بیانیه ادامه می دهد: ستاره ها از فروپاشی ابرهای گاز سرد تشکیل می شوند. تابش پرانرژی ستاره های تازه متولد شده بقیه گازهای اطراف را گرم و یونیزه می کند.
این تصویر که در شیلی با تلسکوپ بسیار بزرگ گرفته شده است، ابرهای در حال چرخش خیره کننده ای از پلاسمای یونیزه را نشان می دهد که ساختاری شبیه به «گرداب طلایی» را تشکیل می دهند. بر اساس بیانیه رصدخانه جنوبی اروپا، ابرهای چرخان مانند خرده نان عمل می کنند که مسیر طی شده توسط ستاره های در حال طلوع را نشان می دهد.
برای به دست آوردن این تصویر، ستاره شناسان از کاوشگر طیف سنجی چند واحدی (MUSE) استفاده کردند که بر روی تلسکوپ بسیار بزرگ برای رصد NGC 4303 در طول موج های مختلف نور نصب شده است. آنها با ترکیب مشاهدات خود، یک گرداب طلایی خیره کننده پر از ابرهای گازی آبی، سبز و قرمز را کشف کردند که به ترتیب نشان دهنده ابرهای یونیزه شده از اکسیژن، هیدروژن و گوگرد است.
این مشاهدات جدید به عنوان بخشی از پروژه PHANGS انجام شده است که هدف آن شناسایی کهکشان های نزدیک در تمام طول موج های الکترومغناطیسی است.
46