خطرات زخم بستر در صورت عدم درمان به موقع آن

زخم بستر یک مشکل رایج در افرادی است که کم تحرک هستند. افراد مسن، افراد دارای معلولیت و افراد مبتلا به دیابت و گردش خون ضعیف در معرض خطر بیشتری برای ایجاد زخم بستر هستند.

زخم بستر چیست؟

زخم بستر آسیب به پوست و بافت زیر جلدی است که معمولاً در اثر فشار طولانی مدت روی پوست ایجاد می شود. زخم بستر معمولا در نواحی استخوانی بدن شما ایجاد می شود، زیرا این نواحی عضله یا چربی زیادی برای جذب فشار ایجاد شده در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در سطح ندارند.

آسیب بافتی ناشی از زخم بستر می تواند به بدن سرایت کند و مشکلات جدی مانند عفونت سپتیک (عفونتی که از خون شروع می شود و به سایر قسمت های بدن سرایت می کند) ایجاد کند.

نواحی از بدن که به طور معمول روی پوست فشار می آورند و باعث آسیب می شوند:

• استخوان های پشت، باسن یا ران
• بیا دیگه
• آرنج، مچ پا یا پاشنه پا
• کمر به سر

اگر پوست آسیب دیده و آسیب دیده باشد، هر گونه فشار به این ناحیه باعث تشدید زخم می شود. به عنوان مثال، مناطق ضخیم کمتر مستعد ابتلا به زخم بستر هستند، زیرا فشار کمتری در زیر پوست حفظ و جذب می شود. با این حال، این مناطق نیز به دلیل داشتن اعصاب بیشتر در معرض خطر هستند.

مشکلات زخم بستر

هر گونه مشکل با زخم بستر می تواند منجر به بستری طولانی مدت، درد شدید مداوم و کیفیت پایین زندگی شود. بدون درمان مناسب، ناحیه آسیب دیده آسیب شدید پوستی را تجربه می کند و بافت مرده باعث ایجاد زخم باز می شود. علاوه بر این، افراد مسن و بیماران، دیابتی ها و افراد دارای مشکلات حرکتی بیشتر در معرض مشکلات زخم بستر هستند.

در مراحل دویدن زخم بستر با ساییدگی، پارگی و فشار بدتر می شود. در صورت عدم درمان، بیمار دچار بیماری هایی مانند موارد زیر می شود:

• سلولیت شدید (عفونت بافت عمیق)
• استئومیلیت (عفونت استخوان)
• گانگاریا، سپسیس (عفونت خون)
• نکروز (فاسئیت نکروزان، باکتری های گوشتخوار)

سلولیت

عفونت ناشی از زخم بستر به راحتی می تواند به لایه های زیرین پوست برسد و باعث ایجاد سلولیت شود. علاوه بر قرمزی و درد شدید، ممکن است پوست بیمار ورم شدید ظاهر شود.

بدون استفاده مناسب از آنتی بیوتیک ها، بیمار ممکن است دچار عفونت کشنده ای شود که به راحتی به مفاصل، استخوان ها و خون می رسد. اگر سلولیت در ناحیه کمر یا کمر ظاهر شود، عفونت به راحتی می تواند به ستون فقرات و نخاع نفوذ کند و در نهایت به مغز برسد.

استئومیلیت

عفونت استخوان ها (استئومیلیت) و مفاصل (آرتریت سپتیک) می تواند باعث آسیب جدی به استخوان ها، بافت ها و غضروف بیمار شود. تنها درمان موثر استفاده از دوزهای بالای آنتی بیوتیک های خاص یا برداشتن استخوان یا مفصل توسط جراحی است.

کارکاریا

گانگرن یک عفونت کشنده جدی اما نادر است که توسط گاز تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم ایجاد می شود. این باکتری در نواحی آسیب دیده بدن که اکسیژن کم یا بدون اکسیژن وجود دارد رشد می کند. این باکتری گازهای مضر تولید می کند و سموم خطرناکی را در بافت های مجاور ترشح می کند.

به عنوان یک قاعده، بیمار درد شدید همراه با تورم سریع پوست را احساس می کند. بدون پاکسازی، که پوست مرده و عفونی را از بین می‌برد، بیمار مجبور می‌شود هر عضو آسیب‌دیده را قطع کند تا قانقاریا به کل بدن نرسد.

سپسیس

سپسیس یک مشکل شایع در بیماران مبتلا به زخم بستر است. این عفونت جدی با جریان خون می تواند به سرعت در سراسر بدن پخش شود و باعث اختلال در عملکرد اندام ها و مرگ شود.

بدون درمان مناسب، بیمار دچار شوک سپتیک خواهد شد که احتمال زنده ماندن آن 50 تا 50 است. علائم شایع عبارتند از تب، بی حالی، اضطراب، حواس پرتی و بی اشتهایی.

نکروز (فاسئیت نکروزان)

اگر استرپتوکوک های گروه A باعث عفونت زخم بستر شوند، می تواند منجر به نکروز (فاسئیت نکروزان) شود. در بیشتر مردان و زنان مسن، نکروز (فاسئیت نکروزان) یک مشکل کشنده است و منجر به مرگ سریع بافت می شود.

نکروز (فاسئیت نکروزان)، که معمولاً به عنوان باکتری گوشتخوار شناخته می شود، نیاز به درمان فوری دارد. جراح ممکن است پاکسازی (برداشتن بافت مرده) و استفاده از آنتی بیوتیک های خاص را توصیه کند.

برای جلوگیری از ایجاد زخم بستر به درمان های تخصصی نیاز است

احتمال مرگ بیماران مبتلا به زخم بستر بیشتر است. متأسفانه، آزمایشات برای استئومیلیت و سایر مشکلات جدی زخم بستر اغلب دقیق نیستند.

بدون توجه فوری پزشکی، زخم بستر شدید می تواند در عرض چند ساعت یا چند روز که عفونت خون یا عفونت استخوان شروع می شود، فرد را بکشد. احتمال زنده ماندن از زخم بستر شدید به شدت زخم و سلامت کلی بیمار بستگی دارد.

می توان از زخم بستر شدید جلوگیری کرد

تقریباً از تمام زخم های بستر شدید و جاری می توان پیشگیری کرد. با اقدام به موقع می توان زخم بستر را درمان کرد.

درمان زخم بستر شامل:

• کاهش فشار در ناحیه آسیب دیده با تغییر مداوم موقعیت و استفاده از ابزارهای توزیع فشار مانند: تشک و بالش برای کاهش فشار
• از داروها و پمادها برای زخم بستر استفاده کنید
• پوشش هایی مانند چسب های ژله ای یا فومی
• مراقبت از زخم در عین تمیز و خشک نگه داشتن پوست
• تغذیه مناسب و حفظ هیدراتاسیون بدن زیرا تغذیه نامناسب می تواند روند بهبود زخم بستر را کند کند.
• از مشکلاتی مانند عفونت جلوگیری کنید

اگر زخم بزرگ و عمیقی دارید که خوب نمی شود، پزشک ممکن است به برداشتن بافت آسیب دیده جراحی نیاز داشته باشد.

چگونه می توانم از زخم بستر جلوگیری کنم؟

وقتی در رختخواب هستید:

• تغییر موقعیت هر 2-3 ساعت؛ حتی یک جابجایی کوچک کمک خواهد کرد.
• از بالش برای جلوگیری از لمس مچ پا و زانو استفاده کنید، به خصوص زمانی که به پهلو دراز کشیده اید.
• از خم شدن و مچاله شدن روتختی خودداری کنید.
• وقتی روی تخت می نشینید، به یاد داشته باشید که لیز خوردن می تواند به باسن و پاشنه پا آسیب برساند.
• در صورت لزوم از دیگران کمک بخواهید.

وقتی می نشینی:

• هر نیم ساعت یکبار چند دقیقه به جلو یا چپ و راست خم شوید تا فشار را کاهش دهید.
• اگر می توانید آن را تحمل کنید، آن را در چند دقیقه انجام دهید.
• اگر می توانید پیاده روی کنید، کمی پیاده روی کنید.

* گزارش تبلیغات