آشنایی با انواع ویزای شینگن

سفر به کشورهای حوزه شینگن رویای بسیاری از علاقه مندان به گشت وگذار تحصیل یا تجارت در اروپاست. اما دستیابی به این رویا نیازمند دریافت مجوزی به نام ویزای شینگن است. ویزای شینگن انواع مختلفی دارد که هر کدام با هدف و شرایط خاصی صادر می شوند. انتخاب نوع ویزای متناسب با هدف سفر اولین و شاید مهم ترین گام در فرآیند اخذ این مجوز ارزشمند است. اشتباه در تشخیص نوع ویزا نه تنها زمان و هزینه شما را هدر می دهد بلکه می تواند منجر به ریجکت شدن درخواست و ایجاد سابقه منفی شود. درک صحیح تفاوت ها میان ویزای ترانزیت فرودگاهی ترانزیت اقامت کوتاه و بلندمدت و همچنین آشنایی با زیرمجموعه های ویزای اقامت کوتاه بر اساس هدف سفر (مانند توریستی تحصیلی کوتاه مدت کاری درمانی یا شرکت در رویدادها) برای هر متقاضی امری ضروری است. این شناخت به شما کمک می کند تا مدارک مورد نیاز را به درستی جمع آوری کرده و مراحل درخواست را با اطمینان بیشتری طی کنید. این مطلب به شما کمک می کند تا با انواع اصلی و کاربردهای هر یک آشنا شوید و مسیر درخواست ویزای خود را هموار سازید.

ویزای شینگن مجوزی است که توسط یکی از کشورهای عضو پیمان شینگن صادر می شود و به دارنده آن اجازه می دهد تا برای مدت مشخصی وارد قلمرو این حوزه شود و آزادانه در میان کشورهای عضو تردد کند. حوزه شینگن شامل ۲۷ کشور اروپایی است که کنترل های مرزی داخلی خود را لغو کرده اند و به مثابه یک منطقه واحد برای سفرهای بین المللی عمل می کنند. هدف اصلی از ایجاد این منطقه تسهیل رفت وآمد افراد (شهروندان کشورهای عضو و دارندگان ویزای شینگن) برای مقاصد مختلف از جمله گردشگری تجارت تحصیل کار یا دیدار با خانواده بوده است. اخذ ویزای شینگن برای شهروندان بسیاری از کشورهای خارج از اتحادیه اروپا و منطقه اقتصادی اروپا از جمله ایران الزامی است. این ویزا امکان دسترسی به طیف وسیعی از مقاصد جذاب و فرصت های متنوع را در قلب اروپا فراهم می آورد.

ویزای شینگن در انواع مختلفی دسته بندی می شود که هر یک برای پاسخگویی به نیازهای خاص متقاضیان طراحی شده اند. شناخت این دسته بندی ها برای انتخاب صحیح نوع ویزا پیش از اقدام به درخواست حیاتی است. دسته بندی اصلی ویزاهای شینگن بر اساس مدت و هدف اقامت به چهار نوع A B C و D تقسیم می شود. علاوه بر این دسته بندی رسمی ویزاهای نوع C و D اغلب بر اساس هدف اصلی سفر به زیرمجموعه های کاربردی تری مانند ویزای توریستی تحصیلی کاری درمانی و سایر موارد تقسیم می شوند. هر یک از این انواع ویزا شرایط مدارک و محدودیت های خاص خود را دارند که متقاضی باید از آن ها آگاه باشد. انتخاب نادرست نوع ویزا می تواند منجر به تأخیر در بررسی پرونده یا حتی ریجکت شدن آن شود بنابراین دقت در این مرحله بسیار مهم است و به موفقیت فرآیند کمک می کند.

ویزای نوع A که به ویزای ترانزیت فرودگاهی شینگن نیز معروف است به دارنده آن اجازه می دهد تا در یکی از فرودگاه های واقع در منطقه شینگن پرواز خود را به مقصدی خارج از این حوزه تغییر دهد. نکته مهم این است که دارنده این ویزا حق خروج از محدوده بین المللی فرودگاه و ورود به خاک کشور عضو شینگن را ندارد. این نوع ویزا معمولاً برای مسافرانی صادر می شود که از کشوری خارج از شینگن به کشوری دیگر در خارج از شینگن سفر می کنند و پرواز آن ها شامل یک توقف (ترانزیت) در فرودگاهی در داخل منطقه شینگن است. همه ملیت ها برای این نوع ترانزیت نیازمند ویزای نوع A نیستند و این الزام بستگی به توافق نامه های بین کشورها و ملیت متقاضی دارد. هدف اصلی این ویزا صرفاً عبور از محدوده فرودگاهی برای رسیدن به پرواز بعدی است.

ویزای نوع B یا ویزای ترانزیت شینگن به دارنده آن اجازه می دهد تا برای عبور از قلمرو یک یا چند کشور عضو شینگن به منظور رسیدن به مقصدی خارج از این حوزه از خاک یا آب های سرزمینی آن کشورها استفاده کند. برخلاف ویزای نوع A دارنده ویزای B می تواند از محدوده بین المللی فرودگاه خارج شده و برای مدت بسیار کوتاهی (معمولاً حداکثر ۵ روز) وارد خاک کشور عضو شینگن شود تا مسیر خود را ادامه دهد. این نوع ویزا کمتر رایج است زیرا با معرفی ویزای نوع C (اقامت کوتاه) که امکان ترانزیت را نیز فراهم می کند بسیاری از متقاضیان ترجیح می دهند برای ویزای نوع C اقدام کنند. با این حال ویزای B همچنان برای برخی شرایط خاص ترانزیت زمینی یا دریایی می تواند مورد استفاده قرار گیرد و هدف آن صرفاً عبور از منطقه شینگن است.

ویزای نوع C که رایج ترین نوع ویزای شینگن است به دارنده آن اجازه می دهد برای اهداف توریستی تجاری دیدار با خانواده یا دوستان شرکت در رویدادهای فرهنگی یا ورزشی و یا سایر مقاصد اقامت کوتاه مدت وارد منطقه شینگن شود. مدت اعتبار این ویزا محدود است و قانون کلی آن اجازه اقامت حداکثر ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه را در کل کشورهای عضو می دهد. ویزای نوع C می تواند به صورت یک بار ورود (Single Entry) دو بار ورود (Double Entry) یا چند بار ورود (Multiple Entry) صادر شود. نوع چند بار ورود برای افرادی که نیاز به سفرهای مکرر به منطقه شینگن در یک دوره زمانی مشخص (مثلاً ۶ ماهه ۱ ساله ۵ ساله) دارند مناسب است مشروط بر اینکه در هر بار ورود و در مجموع قانون ۹۰/۱۸۰ روز رعایت شود. این ویزا انعطاف پذیری بالایی برای سفرهای کوتاه مدت به اروپا ارائه می دهد.

ویزای نوع D که به ویزای بلندمدت یا ملی نیز شناخته می شود مجوزی است که توسط یکی از کشورهای عضو شینگن صادر شده و به دارنده آن اجازه می دهد برای مدت زمانی بیش از ۹۰ روز (معمولاً تا یک سال و قابل تمدید) در آن کشور خاص اقامت داشته باشد. اگرچه این ویزا توسط یک کشور خاص صادر می شود اما دارنده آن معمولاً اجازه دارد برای حداکثر ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه در سایر کشورهای منطقه شینگن نیز سفر کند. ویزای نوع D برای اهدافی مانند تحصیل در دانشگاه ها کار طولانی مدت پیوستن به خانواده یا اقامت برای درمان های طولانی مدت صادر می شود. شرایط و مدارک لازم برای این نوع ویزا بسته به کشور صادرکننده و هدف اقامت متفاوت و معمولاً سخت گیرانه تر از ویزای نوع C است. این ویزا گامی به سوی اقامت بلندمدت یا حتی دائم در کشور مورد نظر محسوب می شود.

ویزای شینگن توریستی یکی از متداول ترین انواع ویزای نوع C است که برای افرادی صادر می شود که قصد دارند برای تفریح بازدید از جاذبه های گردشگری دیدار با دوستان یا خانواده (که ساکن شینگن هستند اما دعوت نامه رسمی صادر نمی کنند) وارد منطقه شینگن شوند. هدف اصلی این سفر گردشگری و اقامت کوتاه مدت غیرانتفاعی است. مدارک مورد نیاز برای این ویزا معمولاً شامل اثبات تمکن مالی کافی برای پوشش هزینه های سفر و اقامت رزرو بلیط رفت و برگشت رزرو هتل یا ارائه دعوت نامه از سوی میزبان (در صورت اقامت در منزل شخصی) برنامه سفر دقیق و بیمه مسافرتی معتبر است. مدت اعتبار این ویزا تابع قانون ۹۰/۱۸۰ روز است و دارنده آن اجازه کار یا تحصیل تمام وقت را ندارد.

ویزای شینگن تحصیلی معمولاً برای دو دسته از متقاضیان صادر می شود: ۱. برای دوره های تحصیلی کوتاه مدت (کمتر از ۹۰ روز) که در این صورت به عنوان ویزای نوع C با هدف تحصیل صادر می شود. ۲. برای دوره های تحصیلی بلندمدت (بیشتر از ۹۰ روز) مانند تحصیل در دانشگاه ها یا موسسات آموزشی عالی که در این صورت به عنوان ویزای نوع D با هدف تحصیل توسط کشور محل تحصیل صادر می گردد. مدارک اصلی مورد نیاز برای این ویزا شامل نامه پذیرش رسمی از موسسه آموزشی معتبر در حوزه شینگن اثبات تمکن مالی برای پوشش هزینه های تحصیل و زندگی بیمه درمانی معتبر و گاهی اوقات مدارک زبان است. این ویزا به دانشجو اجازه اقامت در کشور محل تحصیل و گاهی سفر در سایر کشورهای شینگن را می دهد.

ویزای شینگن کاری به افرادی اختصاص دارد که پیشنهاد کاری از یک کارفرما در یکی از کشورهای عضو شینگن دریافت کرده اند و قصد دارند برای اشتغال وارد این منطقه شوند. این نوع ویزا معمولاً به صورت ویزای نوع D (بلندمدت) توسط کشور محل اشتغال صادر می شود زیرا اغلب مشاغل نیازمند اقامتی بیش از ۹۰ روز هستند. مدارک اصلی شامل قرارداد کار رسمی با کارفرما مجوز کار (در صورت لزوم و بسته به کشور) اثبات تمکن مالی اولیه تا دریافت اولین حقوق و سایر مدارک مرتبط با شغل و کارفرما است. اخذ ویزای کاری شینگن معمولاً پیچیده تر از ویزای توریستی است و نیازمند طی کردن مراحل قانونی مربوط به استخدام و صدور مجوز کار در کشور مقصد است. دارنده این ویزا تنها اجازه کار در کشور صادرکننده ویزا را دارد.

ویزای شینگن جهت درمان برای بیمارانی صادر می شود که نیاز به دریافت خدمات پزشکی یا درمانی در یکی از کشورهای حوزه شینگن دارند. این ویزا می تواند بسته به طول دوره درمان به صورت ویزای نوع C (برای درمان های کوتاه مدت کمتر از ۹۰ روز) یا ویزای نوع D (برای درمان های طولانی مدت یا نیاز به بستری طولانی) صادر شود. مدارک اصلی مورد نیاز شامل گواهی پزشکی از پزشک در کشور مبدأ که نیاز به درمان در خارج از کشور را تأیید می کند نامه پذیرش از بیمارستان یا کلینیک در کشور مقصد با ذکر جزئیات درمان مدت زمان تقریبی و هزینه ها اثبات تمکن مالی کافی برای پوشش هزینه های درمان و اقامت و بیمه مسافرتی یا درمانی معتبر است. این ویزا امکان همراهی یک نفر را نیز در صورت لزوم و با ارائه مدارک مربوطه فراهم می کند.

ویزای شینگن برای شرکت در کنفرانس و همایش معمولاً به صورت ویزای نوع C صادر می شود مگر اینکه مدت رویداد و فعالیت های مرتبط بیش از ۹۰ روز باشد که در این صورت ممکن است ویزای نوع D مورد نیاز باشد. این ویزا برای دانشگاهیان محققان متخصصان یا افرادی که دعوت نامه ای رسمی برای شرکت در کنفرانس ها سمینارها کارگاه های آموزشی یا سایر رویدادهای علمی تجاری یا فرهنگی در حوزه شینگن دریافت کرده اند مناسب است. مدارک اصلی شامل دعوت نامه رسمی از برگزارکننده رویداد با ذکر جزئیات (نام شرکت کننده تاریخ مکان هدف رویداد) اثبات وابستگی شغلی یا تحصیلی متقاضی اثبات تمکن مالی (گاهی اوقات هزینه ها توسط نهاد دعوت کننده پوشش داده می شود) و بیمه مسافرتی است. این ویزا صرفاً برای هدف شرکت در رویداد صادر می شود.

نوع ویزا	هدف اصلی	مدت اقامت مجاز	اجازه ورود به منطقه	نکات کلیدی
ویزای نوع A	ترانزیت فرودگاهی	مجاز به خروج از محدوده بین المللی فرودگاه نیست.	فقط محدوده بین المللی فرودگاه	فقط برای تغییر پرواز در فرودگاه شینگن؛ عدم اجازه ورود به خاک کشور.
ویزای نوع B	ترانزیت از طریق خاک یا آب	حداکثر ۵ روز	عبور از قلمرو یک یا چند کشور شینگن	کمتر رایج است؛ برای عبور زمینی یا دریایی.
ویزای نوع C	اقامت کوتاه مدت	حداکثر ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه	کل منطقه شینگن	رایج ترین نوع؛ برای گردشگری تجارت دیدار رویدادهای کوتاه؛ می تواند سینگل دابل یا مولتیپل باشد.
ویزای نوع D	اقامت بلندمدت	بیش از ۹۰ روز (معمولاً تا ۱ سال و قابل تمدید)	کشور صادرکننده ویزا (با امکان سفر ۹۰/۱۸۰ به سایر شینگن)	برای تحصیل کار پیوستن به خانواده درمان طولانی مدت؛ شرایط سخت گیرانه تر.

درخواست ویزای شینگن نیازمند ارائه مجموعه ای کامل و دقیق از مدارک است که هدف از سفر وضعیت مالی و شغلی متقاضی و همچنین قصد او برای بازگشت به کشور مبدأ را اثبات کند. مدارک عمومی شامل فرم درخواست ویزا (تکمیل و امضا شده) پاسپورت معتبر با حداقل دو صفحه خالی و اعتبار حداقل سه ماه بیشتر از تاریخ خروج از شینگن عکس پرسنلی بیومتریک مطابق با استانداردهای شینگن کپی از ویزاهای قبلی شینگن (در صورت وجود) و کپی از صفحات اطلاعات پاسپورت است. علاوه بر این مدارک بسته به هدف سفر (توریستی تحصیلی کاری و غیره) و وضعیت متقاضی (شاغل دانشجو بازنشسته) مدارک تکمیلی مانند گواهی اشتغال به کار فیش حقوقی پرینت حساب بانکی نامه پذیرش تحصیلی دعوت نامه رسمی رزرو بلیط هواپیما واچر هتل یا مدارک محل اقامت و بیمه مسافرتی با پوشش حداقل ۳۰,۰۰۰ یورو برای هزینه های پزشکی و بازگشت به وطن ضروری است. ارائه مدارک ناقص یا نادرست می تواند منجر به ریجکت شدن درخواست شود.

فرآیند درخواست و اخذ ویزای شینگن شامل چندین مرحله کلیدی است که متقاضی باید آن ها را به دقت دنبال کند. اولین گام تعیین هدف اصلی سفر و در نتیجه نوع ویزای مورد نیاز است. سپس باید کشور اصلی مقصد یا اولین کشور ورودی به حوزه شینگن را مشخص کرده و از طریق سفارت یا کنسولگری آن کشور یا کارگزاری های رسمی ویزا (مانند VFS Global یا TLScontact) برای درخواست اقدام کرد. مرحله بعدی تکمیل فرم درخواست ویزا به صورت آنلاین یا کاغذی و جمع آوری تمام مدارک مورد نیاز بر اساس چک لیست سفارت مربوطه است. پس از آن باید برای انگشت نگاری و عکس بیومتریک (سیستم VIS) و ارائه مدارک به مرکز مربوطه مراجعه کرد. در این مرحله ممکن است مصاحبه ای کوتاه نیز انجام شود. پس از ارائه مدارک و اطلاعات بیومتریک پرونده شما بررسی می شود و در نهایت نتیجه درخواست (صدور ویزا یا ریجکت شدن) اعلام می گردد. پیگیری وضعیت پرونده معمولاً از طریق وب سایت کارگزاری یا سفارت امکان پذیر است.

مدت اعتبار ویزای شینگن به نوع ویزا و تصمیم کنسولگری بستگی دارد. برای ویزای نوع C (اقامت کوتاه مدت) حداکثر مدت اقامت مجاز در هر دوره ۱۸۰ روزه ۹۰ روز است. این قانون که به قانون ۹۰/۱۸۰ روز معروف است به این معنی است که در هر بازه ۱۸۰ روزه شما نمی توانید بیش از ۹۰ روز در منطقه شینگن اقامت داشته باشید حتی اگر ویزای مولتیپل با اعتبار طولانی تر (مثلاً ۱ یا ۵ ساله) داشته باشید. تاریخ شروع دوره ۱۸۰ روزه از اولین ورود شما به شینگن محاسبه می شود. ویزاهای نوع C می توانند به صورت Single Entry (یک بار ورود) Double Entry (دو بار ورود) یا Multiple Entry (چند بار ورود) صادر شوند. ویزای Single Entry پس از اولین خروج از شینگن حتی اگر مدت اعتبار آن باقی مانده باشد باطل می شود. ویزای Double Entry اجازه دو بار ورود را می دهد و ویزای Multiple Entry اجازه ورود و خروج نامحدود در طول دوره اعتبار ویزا را فراهم می کند البته با رعایت قانون ۹۰/180. ویزای نوع D (بلندمدت) معمولاً برای اقامتی بیش از ۹۰ روز صادر می شود و اعتبار آن معمولاً یک سال یا بیشتر است و قابلیت تمدید دارد.

برای اخذ ویزای شینگن علاوه بر ارائه مدارک کامل متقاضی باید شرایط عمومی مشخصی را نیز احراز کند. این شرایط به منظور اطمینان از این است که متقاضی قصد واقعی برای سفر با هدف اعلام شده را دارد و پس از پایان اعتبار ویزا به کشور خود بازخواهد گشت و تهدیدی برای امنیت یا نظم عمومی کشورهای عضو نخواهد بود. مهم ترین شرایط عمومی شامل اثبات تمکن مالی کافی برای پوشش هزینه های سفر اقامت و سایر مخارج در طول مدت حضور در شینگن است. همچنین ارائه بیمه مسافرتی معتبر با پوشش مناسب برای هزینه های پزشکی و بازگشت به وطن الزامی است. متقاضی باید هدف مشخص و معتبری برای سفر داشته باشد (گردشگری تحصیل کار دیدار و غیره) و مدارک مربوط به آن را ارائه دهد. اثبات وابستگی های قوی به کشور مبدأ (مانند شغل ثابت خانواده دارایی) که نشان دهنده قصد بازگشت است اهمیت زیادی دارد. نداشتن سابقه کیفری یا سابقه سوءاستفاده از ویزاهای قبلی شینگن نیز از دیگر شرایط مهم محسوب می شود.

کشورهای حوزه شینگن کدامند؟

حوزه شینگن شامل ۲۷ کشور اروپایی است که توافق کرده اند کنترل های مرزی داخلی خود را لغو کنند. این کشورها شامل اتریش بلژیک جمهوری چک دانمارک استونی فنلاند فرانسه آلمان یونان مجارستان ایسلند ایتالیا لتونی لیختن اشتاین لیتوانی لوکزامبورگ مالت هلند نروژ لهستان پرتغال اسلواکی اسلوونی اسپانیا سوئد و سوئیس هستند.

قانون 90/180 روز در حوزه شینگن چیست؟

این قانون به این معنی است که دارنده ویزای اقامت کوتاه مدت شینگن (ویزای نوع C) می تواند در هر دوره ۱۸۰ روزه حداکثر ۹۰ روز در مجموع در کشورهای منطقه شینگن اقامت داشته باشد. این دوره ۱۸۰ روزه به صورت چرخشی محاسبه می شود.

مدت زمان صدور ویزای شینگن چقدر است؟

مدت زمان استاندارد بررسی درخواست ویزای شینگن معمولاً ۱۵ روز کاری است. با این حال در موارد خاص این زمان ممکن است تا ۳۰ روز یا حتی در شرایط پیچیده تر تا ۶۰ روز نیز طول بکشد. توصیه می شود حداقل ۳ هفته قبل از تاریخ سفر برنامه ریزی شده اقدام کنید.

هزینه درخواست ویزای شینگن چقدر است؟

هزینه استاندارد بررسی درخواست ویزای شینگن برای بزرگسالان ۸۰ یورو و برای کودکان ۶ تا ۱۲ سال ۴۰ یورو است. برای کودکان زیر ۶ سال معمولاً رایگان است. این هزینه ها ممکن است بسته به کارگزاری و خدمات اضافی متفاوت باشد.

آیا تفاوت ویزای سینگل دابل و مولتیپل شینگن چیست؟

ویزای سینگل (Single Entry) اجازه یک بار ورود به شینگن را می دهد. ویزای دابل (Double Entry) اجازه دو بار ورود را می دهد. ویزای مولتیپل (Multiple Entry) اجازه چندین بار ورود را در طول دوره اعتبار ویزا با رعایت قانون ۹۰/۱۸۰ روز فراهم می کند.