وقتی مغز فرمان لاغر شدن نمی‌دهد

 داروی دیابت اوزمپیک روند کاهش وزن را تغییر قابل‌ملاحظه‌ای داده است.

به گزارش ایندیپندنت، تزریق هفتگی این دارو در کنار رژیم و ورزش به افراد کمک می‌کند ۱۵ درصد از وزنشان بکاهند. با وجود این، اوزمپیک توانایی چربی‌سوزی بدن را مستقیم تغییر نمی‌دهد؛ بلکه، واکنش مغز به غذا را تغییر می‌دهد.

اما مغز چگونه وزن بدن را تنظیم می‌کند؟ دکتر مایکل شوارتز، استاد دانشگاه واشنگتن، به لایو ساینس می‌گوید همه ما وزن معینی داریم که مغز می‌خواهد حفظ کند، همان‌طور که دمای بدن را در محدوده مشخصی حفظ می‌کند.

به گفته شوارتز، به همین علت است که رژیم‌ها اغلب جواب نمی‌دهند، زیرا مغز «می‌خواهد» فرد را در وزن بالاتر از میانگین نگه دارد، و پیام‌های شیمیایی می‌فرستد که احساس گرسنگی و سایر محرک‌ها را ایجاد و کاهش وزن را دشوار می‌کند. افرادی که موفق می‌شوند وزنشان را کم کنند نیز به همین دلیل در بلندمدت برای جلوگیری از بازگشت وزن کم‌شده مشکل دارند.

وقتی غذا می‌خوریم، روده هورمون‌های و پپتیدهای کوچکی ترشح می‌کند، از جمله پپتید شبه‌ـ‌گلوکاگون ۱ (GLP-۱)‌ــ همان بخشی که اوزمپیک بر آن اثر می‌گذاردــ و هورمون گرلین که به تنظیم احساس گرسنگی کمک می‌کند. این مواد شیمیایی از طریق محور مغزـ‌روده به ساقه مغز می‌رسند. سپس ساقه مغز پیام‌هایی به هیپوتالاموس می‌فرستد، ساختاری بادام‌شکل در داخل مغز که سبب می‌شود فرد احساس سیری کند. هیپوتالاموس‌ــ ناحیه‌ای از مغز که محافظ وزن معین است‌ــ بر میزان غذایی که افراد می‌خورند و چربی که بدنشان ذخیره می‌کند نظارت می کند.

هیپوتالاموس هورمون لپتین را شناسایی می‌کند، هورمونی که به‌نسبت درصد بافت چربی ترشح می‌شود. شوارتز در ادامه می‌افزاید اگر میزان لپتین به پایین‌تر از محدوده وزن معین کاهش پیدا کند، هیپوتالاموس به سایر قسمت‌های مغز پیام می‌فرستد. در نتیجه، مغز تغییرهایی می‌کند که سبب می‌شود فرد بیشتر احساس گرسنگی کند، غذا لذت‌بخش‌تر شود و حساسیت به درد یا به هرچه ممکن است حواس فرد از خوردن را پرت کند کاهش یابد.