تئاتر وقیحانه پارلمان اروپا در غزه
عده‌ای از سیاستمداران اروپایی نیز بدون کمترین اشاره‌ای به مواضع قبلی خود، مدعی وجود دغدغه‌های حقوق بشری از سوی غرب در قبال جنایات رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه شده‌اند؛ اما در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آنها گذشت.
به گزارش گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا، حنیف غفاری، پارلمان اروپا اخیراً با تصویب قطعنامه‌ای برای نخستین بار خواستار برقراری «آتش‌بس دائمی» در غزه و آغاز تلاش‌های سیاسی جهت یافتن راه‌حلی به‌منظور پایان دادن به جنگ غزه شده است. برخی رسانه‌های غربی، تصویب قطعنامه اخیر را نشانه‌ای محکم دال بر تغییر رویکرد اتحادیه اروپا در قبال جنگ غزه و نگرانی آنها از هزینه‌های استمرار این منازعه دانسته‌اند. عده‌ای از سیاستمداران اروپایی نیز بدون کمترین اشاره‌ای به مواضع قبلی خود، مدعی وجود دغدغه‌های حقوق بشری از سوی غرب در قبال جنایات رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه شده‌اند؛ اما در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آنها گذشت:
نخست اینکه قطعنامه اخیر پارلمان اروپا ماهیتی کاملاً نمادین و غیرقابل اجرا دارد و از وزن حقوقی فراوانی برخوردار نیست. این قطعنامه پس از مصالحه و رایزنی‌های صورت گرفته برای جلب رضایت قانون‌گذاران راست میانه، در نهایت با ۳۱۲ رأی موافق در برابر ۱۳۱ رأی مخالف و ۷۲ رأی ممتنع به تصویب رسید. به عبارت بهتر، صرفاً زمانی می‌توان از تغییر رویکرد اروپاییان در جنگ غزه سخن گفت که شاهد تصویب قطعنامه‌ای الزام‌آور و قابل اجرا از سوی پارلمان یا شورای اروپا باشیم. چنین قطعنامه‌ای عملاً وجود خارجی نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت زیرا اروپاییان هیچ‌گاه در مناقشاتی که صهیونیست‌ها یک سوی آن هستند، خود را در مقابل واشنگتن و تل‌آویو قرار نمی‌دهند!
نکته دوم، معطوف به تغییر ساختار “دولت -ملت “در اروپا و شکافی است که میان ملت‌ها و دولت‌های اروپایی بر سر جنگ غزه به وجود آمده است. نظرسنجی‌های صورت گرفته در کشورهای آلمان و فرانسه (دو عضو ارشد اتحادیه اروپا) نشان‌دهنده مخالفت اکثریت شهروندان این دو کشور با رویکرد برلین و پاریس در حمایت از تل‌آویو بوده و برپایی تظاهرات گسترده و بی‌سابقه در نقاط گوناگون اروپا بیانگر پس زدن تصویرسازی کاذب دولتمردان و رسانه‌های غربی در قبال جنگ غزه است. در چنین شرایطی اروپاییان درصدد اعمال رفتارهایی برآمده‌اند که خروجی آنها از یک سو “ایجاد رضایت حداقلی در میان شهروندان اروپایی “و از سوی دیگر ” عدم ممانعت واقعی از جنایات صهیونیست‌ها در جنگ غزه “باشد.
از این رو نباید اسیر آدرس غلط پارلمان اروپا در قبال قطعنامه غیر الزام‌آور اخیر شد. همگان به یاد دارند که اولاف شولتس صدراعظم آلمان که این روزها مقامات دولت متبوع وی بر لزوم صیانت از جان غیرنظامیان در غزه تأکید می‌کنند، چگونه نسل‌کشی صهیونیست‌ها در فلسطین را در دو ماه اول نبرد مصداق “دفاع مشروع “دانسته و شهادت مظلومانه هزاران کودک فلسطینی را در این حملات بی‌اهمیت و طبیعی قلمداد کرده بود! همین قاعده در خصوص دولت امانوئل مکرون در فرانسه و اکثر دولت‌های اروپایی دیگر نیز صادق است. شراکت مطلق اتحادیه اروپا در جنایات رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه موضوعی نیست که بتوان با صدور قطعنامه‌ای بی‌رمق و بی‌اصالت، آن را سانسور و انکار کرد. سران قاره سبز به‌زودی متوجه این خطای محاسباتی و شناختی خود خواهند شد…