درمان کشیدگی عضلات + داروهای معروف این درمان
دلایل کشیدگی عضلانی
کشیدگی عضلانی حاد هنگامی اتفاق می‌افتد که عضله به طور ناگهانی و غیر منتظره پاره می شود. چنین پارگی هایی ممکن است در اثر صدمات یا ضربه ایجاد شود. این پارگی ها می توانند به دلایل زیر ایجاد شوند و بهترین دکتر ارتوپد حاذق در تهران را به شما معرفی میکنیم :
- خوب گرم نکردن بدن قبل از فعالیت بدنی که باعث می‌شود.
- انعطاف پذیری ضعیف
- عدم آموزش و تمرین کافی
- ورزش زیاد و خستگی شدید
تصور غلطی که در این زمینه وجود دارد این است که فقط تمرینات سخت و با شدت زیاد هستند که باعث کشیدگی عضلات می شود. اما طبق کتاب پزشکی ، کشیدگی عضلانی حتی با راه رفتن هم می تواند ایجاد شود.
در موارد زیر امکان کشیدگی حاد عضلانی وجود دارد:
- لغزش یا شل شدن پابند
- پریدن
- دویدن
- پرتاب کردن چیزی
- بلند کردن اجسام سنگین
- نشست و برخاست نادرست به همراه اجسام سنگین
توجه داشته باشید که کشیدگی های حاد عضلانی در هوای سرد بیشتر دیده می شوند. این امر به این دلیل است که عضلات در دماهای پایین تر سفت تر می شوند. از این رو گذاشتن وقت بیشتر برای گرم کردن بدن در این شرایط برای جلوگیری از کشیدگی عضلات بسیار حائز اهمیت است.
کشیدگی مزمن عضلانی نتیجه حرکت تکراری است که می‌تواند تحت شرایط زیر ایجاد شود:
- ورزش‌هایی مانند قایقرانی، تنیس، گلف یا بیس بال
- نگه داشتن کمر یا گردن در وضعیتی نادرست برای مدت طولانی، مثلاً زمانی که پشت میز کار می کنید
- طرز نشستن یا ایستادن نادرست
کمک های اولیه برای کشیدگی عضلات
اکثر کشیدگی های عضلانی را می توان به خوبی در خانه درمان کرد. بر اساس مایوکلینیک، کشیدگی های عضلانی جزئی را می توان با استراحت، یخ، فشردن و بالا بردن (RICE) درمان کرد.
۱. استراحت کافی
برای بهبود کشیدگی عضلات خود کافی است چند روزی از استفاده از عضله آسیب دیده خود چشم‌پوشی کنید. این موضوع به خصوص در مواردی که حرکت باعث افزایش درد شود، بسیار حائز اهمیت است.
اما توجه داشته باشید که استراحت بیش از حد می تواند باعث ضعف عضلات شود. این امر نیز می تواند روند بهبودی را طولانی تر کند. بعد از گذشت دو روز، به آرامی شروع به استفاده از عضلات آسیب دیده کنید. البته مواظب باشید که بیش از اندازه آن را به کار نگیرید.
۲. یخ
بلافاصله پس از آسیب دیدن ماهیچه، روی آن یخ بگذارید. این امر تورم را به حداقل می رساند. یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید. از یک بسته یخ استفاده کرده یا یخ را در یک حوله بپیچید.
کافی است حدود ۲۰ دقیقه یخ را روی ماهیچه خود نگه دارید. روز اول هر یک ساعت یکبار این کار را تکرار کنید. برای چند روز آینده، یخ را هر چهار ساعت یکبار بگذارید.
۳. فشار دادن
برای کاهش تورم، ناحیه آسیب دیده را با یک باند کشسان بپوشانید تا تورم کاهش یابد. مراقب باشید دور ناحیه را خیلی محکم نپیچید. این کار ممکن است گردش خون شما را کاهش دهد.
۴. بالا بردن
هر زمان ممکن بود، عضله آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب خود نگه دارید. سایر روش‌های خود مراقبتی شامل موارد زیر است:
- از داروهای ضد التهاب بدون نسخه مانند ایبوپروفن استفاده کنید
این کار به کاهش درد و تورم کمک می کند. استامینوفن نیز می تواند به کاهش درد کمک کند. - بعد از سه روز، چندین بار در روز عضله را گرم کنید.
این روش به گردش خون در منطقه در حال بهبود کمک می کند. - به عضله خود خیلی طولانی استراحت ندهید.
این کار می تواند باعث سفتی و ضعف شود. بهتر است هر چه سریعتر شروع به کشیدن ملایم عضلات خود نمایید. سپس به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید. - قبل از تمرین حرکات کششی انجام داده و بدن خود را گرم کنید.
این کار به افزایش خون رسانی به عضلات کمک می کند و خطر آسیب دیدگی را در شما کاهش می دهد. - برای روی فرم نگه داشتن عضلات خود تلاش کنید.
اگر ماهیچه های شما قوی و سالم باشد، احتمال ایجاد کشیدگی عضلات کمتر می شود.
اگر کشیدگی عضلانی شدید باشد، ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشید. در بسیاری از مواقع استفاده از جلسات فیزیوتراپی نیز توصیه شود.
برای کشیدگی‌های عضلانی خفیف تا متوسط، درمان خانگی کافی است. اما در صورت مواجهه با هر یک از موارد زیر مراجعه به پزشک الزامی است:
- درد بعد از یک هفته فروکش نمی کند.
- ناحیه زخمی بی حس است.
- از ناحیه آسیب دیده خون می آید.
- نمی توانید راه بروید.
- نمی توانید بازوها یا پاهایتان را حرکت دهید.
معاینه بدنی و تصویربرداری از قبیل اشعه X و اسکن MRI می تواند به پزشک در تعیین میزان آسیب کمک کند. درمان ممکن است شامل داروهای ضد التهابی و مسکن برای کاهش درد و تورم باشد. پزشک همچنین ممکن است برای کمک به تقویت ماهیچه و بازیابی حرکت، فیزیوتراپی تجویز کند. در موارد بسیار شدید، ممکن است برای ترمیم عضله نیاز به عمل جراحی باشد.
علائم کشیدگی کشاله ران
کشیدگی کشاله ران معمولاً به دلیل بروز کشیدگی و یا پارگی در یک عضله طویل بوجود می آید
علائم اصلی کشیدگی کشاله ران درد و حساسیت در ناحیه آسیب دیده است. علائم دیگر عبارتند از:
کبودی یا تورم بخش داخلی ران
درد هنگامی که فرد زانوی خود را بالا می آورد
درد هنگام بسته شدن یا باز کردن پاهای فرد
کشاله ران یا بخش داخلی ران ممکن است داغ تر از حد معمول باشد
عضلات پا احساس ضعف یا گرفتگی می کنند
لنگیدن در هنگام راه رفتن یا مشکل در حرکت دادن پا
درد می تواند از یک درد مبهم تا یک درد شدید متغیر باشد. درد هنگام راه رفتن یا حرکت دادن پا اغلب بدتر خواهد شد. همچنین ممکن است فرد در عضلات داخلی ران دچار اسپاسم شود.
درجات کشیدگی عضله کشاله ران
عضلاتی که قسمتی از بدن را حرکت می دهند ، مانند ساق پا یا بازو ، به عنوان عضلات جمع کننده شناخته می شوند. کشیدگی کشاله ران روی عضلات جمع کننده داخلی ران تأثیر می گذارد.
کشیدگی کشاله ران معمولاً ناشی از پارگی عضله از یک حرکت غیر مجاز یا ناگهانی است. این وضعیت اغلب برای افرادی که ورزشهای بدنی فعال و رقابتی انجام می دهند تأثیر می گذارد.
انواع کشیدگی عضله کشاله ران بسته به میزان جدی بودن آسیب با شماره های 1 تا 3 درجه بندی می شوند:
درجه 1 باعث ایجاد درد و حساسیت می شود ، اما کشیدگی یا پارگی عضله جزئی است.
درجه 2 باعث درد ، حساسیت ، ضعف و گاهی کبودی می شود.
درجه 3 پارگی شدید عضله است که باعث کبودی و درد زیادی می شود.
کشیدگی عضله کشاله ران چگونه تشخیص داده می شود؟
کشیدگی کشاله ران توسط پزشک یا یک متخصص فیزیکی درمانی قابل تشخیص است.این متخصصان معمولاً چند سوال در این مورد خواهند پرسید تا در مورد علائم و چگونگی آسیب دیدگی بیشتر بدانند.
یک متخصص ارتوپد باید بداند که درد عضله شخص در هنگام انجام چه وضعیتی بیشتر می شود و ممکن است از بیمار سوالات زیر پرسیده شود :
وقتی جراحت رخ داد ، صدای پارگی شنیدید
پس از جراحت متوجه تورم شدید
هنگام حرکت دادن پای خود احساس درد می کنید
این ویزیت معمولاً شامل معاینه فیزیکی نیز می باشد . این معاینه فیزیکی احتمالاً شامل بررسی درد عضله در حالت های مختلف و حرکت آرام پا است.
در برخی موارد ، ممکن است آزمایشات بیشتری لازم باشد. این موارد می تواند شامل عکسبرداری با اشعه ایکس یا MRI باشد تا اطمینان ایجاد شود که آسیب دیگری به پا یا لگن وارد نشده است.
گزینه های درمان کشیدگی عضله کشاله ران
پزشک یا فیزیوتراپیست ممکن است با تمرینات ساده درد کشاله ران را درمان کند. کشیدگی کشاله ران باید به سرعت درمان شود ، به طور ایده آل حداکثر در 24 تا 48 ساعت اول پس از آسیب دیدگی باید اقدامات پزشکی آغاز گردد . لزوم این کار برای کاهش تورم و خونریزی و تسکین درد در ناحیه آسیب دیده است.
به شخص بیمار اغلب توصیه می شود که پای خود را استراحت دهد. بی حرکت بودن و تلاش برای عدم راه رفتن یا ورزش می تواند به جلوگیری از بدتر شدن آسیب کمک کند.
فرد می تواند برای کاهش درد اقداماتی انجام دهد ، به عنوان مثال برای جلوگیری از آویزان ماندن پا می توان یک پایه در زیر پا قرار داد. لازم به ذکر است حرکت آرام پا باید بعد از 48 ساعت انجام شود.
همچنین از کیسه های یخی می توان در منطقه آسیب دیده استفاده کرد. اگر کیسه یخ در دسترس نباشد ، می توان از یک کیسه سبزیجات منجمد استفاده کرد. نباید یخ را مستقیماً روی پوست قرار داد ، زیرا باعث سوختگی پوست می شود. بسته یخ باید هر 2 ساعت به مدت 15 تا 20 دقیقه در منطقه نگه داشته شود.
بستن محکم یک باند در قسمت بالای ران ممکن است به کاهش درد کمک کند. این روش تحت عنوان فشرده سازی شناخته می شود و در صورت امکان باید توسط یک پرستار آموزش دیده انجام شود.
برای تسکین هرگونه ناراحتی می توان از مسکن های بدون نسخه نیز که در داروخانه ها موجود است ؛ استفاده کرد.
یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه درمانی برای کمک به بهبودی وضعیت عضله تنظیم کند. این برنامه معمولاً شامل تمریناتی است که حرکت بهینه پا را بازیابی می کند. ماساژ ممکن است به بهبود بافت نرم پا کمک کند.
پنج تمرین ساده برای بهبود کشیدگی عضله کشاله ران :
فرد باید از حرکت بیش از حد پای خود در 48 ساعت اول پس از آسیب خودداری کند. بعد از این ، برخی از تمرینات ساده دیگر می تواند به آنها کمک کند تا به فعالیت طبیعی خود برگردند.
روی زمین دراز بکشید
پاها باید کشیده و صاف باشند
به آرامی پای راست را به سمت کنار بدن حرکت دهید
پا را به حالت اولیه برگردانید
با پای چپ این کار را تکرار کنید
بالابردن روی صندلی
روی صندلی بنشیند
زانو را خم نگه دارید ، پای راست را درست زیر سطح لگن بلند کنید
چند ثانیه نگه دارید
پا را به زمین برگردانید
با پای چپ همین کار را تکرار کنید
در سمت راست بدن قرار بگیرید
بدن را با تکیه دادن به آرنج راست متعادل نگه دارید
برای تعادل دست چپ را جلوی بدن قرار دهید
پای چپ را صاف نگه دارید و به آرامی به سمت بالا بلند کنید
پا را تعویض کنید تا در سمت چپ بدن قرار بگیرید و تمرین را تکرار کنید
روی صندلی بنشینید
یک گلوله نرم یا حوله رول شده را بین زانوها قرار دهید
توپ یا حوله را به آرامی برای چند ثانیه فشار دهید
چند بار این کار را تکرار کنید
روی زمین دراز بکشید
پاها باید کشیده و صاف باشند
نگه داشتن پا روی زمین ، پای راست را خم کنید
با پای چپ تکرار کنید
اگر این تمرینات درد بیشتری ایجاد می کنند ، فرد باید آنها را متوقف کند و به دنبال مشاوره پزشکی جدید باشد.
دلایل اصلی کشیدگی عضله کشاله ران چیست؟
یک حرکت ناگهانی و شدید ممکن است باعث پارگی عضله شود . کشیدگی کشاله ران معمولاً به دلیل انقباض یا انبساط شدید عضلات کشاله ران است.
در عمل ، این مشکل اغلب در هنگام ورزش هایی اتفاق می افتد که پا چرخانده می شود یا سریع به سمت بالا یا پهلو حرکت می کند. برخی از نمونه های حرکاتی که می توانند کشیدگی کشاله ران ایجاد کنند عبارتند از:
- پریدن
- پیچاندن پا
- به شدت لگد زدن
- تغییر مسیر به طور ناگهانی هنگام دویدن
- بلند کردن چیزی سنگین
همچنین ممکن است هنگام استفاده بیش از حد یا گرم نشدن عضلات اتفاق بیفتد. این مشکل یکی از دلایلی است که اغلب روی ورزشکاران حرفه ای تأثیر می گذارد.
چگونه از کشیدگی عضلانی جلوگیری کنیم؟
اگر برخی از اقدامات اساسی را انجام دهید، می توانید احتمال کشیدگی عضله را کاهش دهید:
- سعی کنید خیلی طولانی در یک موقعیت ننشینید.
برای حرکت و تغییر موقعیت استراحت های مکرر داشته باشید. از صندلی‌هایی استفاده کنید که از کمر شما حمایت کند. یا حداقل از بالشی برای حمایت از کمرتان استفاده نمایید. هنگام نشستن سعی کنید زانو و باسنتان در یک سطح قرار بگیرد. - هنگام ایستادن و نشستن حالت درست خود را حفظ کنید.
اگر برای مدت طولانی در یک موقعیت قرار دارید، سعی کنید به صورت متناوب یک پا و سپس دیگری را روی یک چهار پایه قرار دهید. این کار می تواند به کاهش استرس در عضلات کمر شما کمک کند. - اشیاء را با دقت بلند کنید.
پشت خود را صاف نگه دارید، با زانوهایتان خم شوید و همیشه با پاها بلند شوید. وزنه را نزدیک بدن نگه دارید. به طور همزمان با بلند شدن، پیچ و تاب نخورید. - برای پیشگیری از سقوط احتیاط کنید.
مثلاً در راه پله دستتان را به نرده ها بگیرید، روی سطوح لغزنده راه نروید و روی سطح زمین را خلوت نگه دارید. - اگر اضافه وزن دارید، وزنتان را کم کنید.
- کفش هایی بپوشید که کاملاً اندازه پایتان باشد.
فراموش نکنید که ورزش منظم می تواند عضلات را سالم و قوی نگه دارد، اما تکنیک های مناسبی نیز در جلوگیری از کشیدگی عضلات بسیار مهم هستند. همیشه قبل از شروع فعالیت بدنی حرکت های کششی انجام داده و بدن خود را گرم کنید.
به همین ترتیب برای جلوگیری از سفتی عضلات، بعد از هر تمرین یا جلسه فعالیت بدنی زمانی را برای تمرین های کششی در نظر بگیرید. یک باره فعالیت‌های سنگین انجام ندهید، بلکه کم کم به شدت فعالیت بدنی خود بیفزایید.
محدودیت های بدن خود را درک کنید. اگر در طی فعالیت احساس کردید که چیزی خوب پیش نمی رود، به سرعت فعالیت را متوقف نمایید
زمان مراجعه به پزشک
کشیدگی‌های خفیف را می‌توان در خانه درمان نمود. اگر نشانه‌های شما با وجود درمان بدتر شد، به‌خصوص اگر درد غیرقابل تحمل شد یا دچار کرختی و گزگز شدید، به پزشک مراجعه کنید.
علل
کشیدگی حاد ممکن است به‌علت رخدادی منفرد – مانند استفاده از مکانیک بدنی ضعیف برای برداشتن جسمی سنگین – به وجود آید. کشیدگی مزمن ممکن است به‌علت آسیب‌های مکرر ایجادشده به دلیل انجام یک حرکت به‌طور مکرر، به وجود آید.
عوامل خطر
شرکت در ورزشهای پربرخورد مانند فوتبال، فوتبال آمریکایی، هاکی، بوکس و کشتی، احتمال دچار شدن به کشیدگی عضله را افزایش می‌دهد.
در زمان شرکت در برخی ورزش‌ها، برخی از نواحی بدن بیشتر مستعد کشیدگی می‌شوند. برای نمونه:
- پا و مچ پا. ورزش‌هایی که با شروع سریع و پرش همراه هستند- مانند دوی با مانع و بسکتبال- فشار زیادی به تاندون آشیل در مچ پا وارد می‌کنند.
- دست‌ها. ورزش‌هایی که به زور پنجه نیاز دارند- مانند ژیمناستیک یا گلف- احتمال کشیدگی عضلات دست را بالا می‌برند.
- آرنج‌ها. کشیدگی آرنج اغلب در ورزشهای پرتابی و راکتی رخ می‌دهد.
پیشگیری
انجام منظم حرکت‌های کششی و ورزشهای قدرتی جهت آمادگی برای ورزش، بدنسازی یا فعالیت‌های شغلی و همچنین به عنوان بخشی از برنامهٔ کلی آمادگی جسمانی، احتمال کشیدگی عضله را به حداقل می‌رساند. سعی کنید برای انجام ورزش خود وضعیت بدنی خوبی داشته باشید، نه اینکه برای به دست آوردن وضعیت بدنی خوب، به ورزش بپردازید. اگر شغل شما به فعالیت‌های فیزیکی نیاز دارد، انجام ورزشهای آمادگی جسمانی به پیشگیری از آسیب دیدن کمک می‌کند.
تشخیص
در طول معاینهٔ بالینی، پزشک به دنبال تورم و نقاط دردناک می‌گردد. محل و شدت درد، به تعیین شدت و نوع آسیب کمک می‌کند.
در آسیب‌های شدیدتر که عضله یا تاندون کاملاً پاره شده‌اند، پزشک احتمالاً می‌تواند در محل آسیب، نقص ایجادشده را ببیند یا به وسیلهٔ لمس آن را حس کند. اولتراسوند اغلب به افتراق انواع آسیب‌های بافت نرم از یکدیگر، کمک می‌کند.
درمان
برای درمان حمایتی فوری کشیدگی عضله، از درمان RICE – استراحت، یخ، فشرده‌سازی و بالاگذاشتن محل آسیب‌دیده – استفاده کنید:
- استراحت. از فعالیت‌هایی که سبب ایجاد درد، تورم یا ناراحتی می‌شوند اجتناب کنید. اما فعالیت‌های فیزیکی خود را به‌طور کامل متوقف نکنید.
- یخ. حتی اگر قصد مراجعه به مراکز درمانی را دارید، فوراً روی ناحیهٔ آسیب‌دیده یخ بگذارید. از یک کیسهٔ یخ یا وان حمام آب یخ استفاده کنید. هربار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی محل آسیب‌دیده یخ بگذارید. در چند روز اول پس از آسیب‌دیدگی، در زمان بیداری هر دو سه ساعت یکبار این کار را انجام دهید.
- فشرده‌سازی. جهت کمک به متوقف‌کردن تورم، با یک بانداژ کشسان تا زمانی که روند تورم متوقف شود، ناحیهٔ آسیب‌دیده را فشرده‌سازی کنید. بانداژ را آن‌قدر محکم نبندید که در خونرسانی اختلال ایجاد شود. از انتهایی که نسبت به قلب دورتر است، شروع به بانداژکردن کنید. در صورت افزایش درد، کرخت‌شدن ناحیهٔ آسیب‌دیده یا ایجاد تورم در پایین ناحیهٔ بانداژشده، بانداژ را شل کنید.
- بالاگذاشتن ناحیهٔ آسیب‌دیده. ناحیهٔ آسیب‌دیده را به‌خصوص در هنگام شب، بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید. با این کار، نیروی جاذبه نیز به کاهش تورم کمک می‌کند.
برخی از پزشکان پیشنهاد می‌کنند که در ۴۸ ساعت اول پس از کشیدگی عضله، از مصرف داروهای مسکن بدون نیاز به نسخهٔ پزشک که احتمال خونریزی را بالا می‌برند – مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم – اجتناب شود. در طول این مدت استفاده از استامینوفن برای تسکین درد کمک‌کننده است.
متخصص فیزیک‌درمانی در به‌حداکثررساندن پایداری و قدرت مفصل یا اندام آسیب‌دیده، به شما کمک می‌کند. ممکن است پزشک توصیه کند که محل آسیب‌دیده را با استفاده از بریس یا اسپلینت، بی‌حرکت نگه دارید. در برخی از آسیب‌ها مانند پارگی تاندون، جراحی نیز ممکن است در نظر گرفته شود.
نتیجه‌گیری
زمان بهبودی بستگی به شدت جراحت دارد. برای یک کشیدگی خفیف، شما می توانید با مراقبت های پایه ای در منزل، ظرف ۳ تا ۶ هفته به فعالیت های طبیعی خود بازگردید. برای کشیدگی های شدیدتر، بهبودی می تواند چندین ماه طول بکشد. در موارد شدید، ترمیم جراحی و فیزیوتراپی ممکن است لازم باشد.
با درمان مناسب، اکثر افراد کاملاً بهبود می یابند. شما می توانید با انجام اقداماتی برای جلوگیری از صدمه دیدن مجدد، احتمال بهبودی خود را افزایش دهید. بنابراین دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید و تا زمانی که عضلات بهبود نیافته اند، فعالیت بدنی زیادی انجام ندهید.