برای انتخاب آمبولانس مخصوص حمل نوزاد یا بیماران اعصاب و وران چه ویژگی هایی را باید در نظر گرفت؟

انتقال بیمار به محل مراقبت یک عمل بسیار ظریف است. با این حال، حوادث غیرمترقبه مانند تصادف یا بیماری ما را مجبور به انجام آن می کند. اولین غریزه مردم معمولا این است که برای کمک، به ویژه آمبولانس ها تماس بگیرند. اگر بقای قربانی اساساً به وضعیت او بستگی دارد، تا حدی ناشی از عملکرد امدادگرانی است که فراخوانده می شوند. بنابراین، فراخوانی آمبولانسحمل نوزاد یا آمبولانس بیماران اعصاب و روان تنها باید با در نظر گرفتن چند معیار انجام شود.

وسایل نقلیه پزشکی برای تخلیه سریع افراد مجروح یا بیمار ضروری است. در این مورد، آنها باید حمل و نقل سریع، ایمن و راحت را تضمین کنند. به دلیل این نقش مهمی که آنها ایفا می کنند، ضروری است که وسایل نقلیه پزشکی، به ویژه آمبولانس ها، بازرسی شده و با استانداردهای موجود مطابقت داشته باشند.

چگونه آمبولانس حمل نوزاد یا آمبولانس مخصوص بیماران اعصاب و روان و … را انتخاب کنیم؟

انتخاب آمبولانس بر اساس نکات مختلفی صورت می گیرد که برای تضمین آسایش و ایمنی فرد مورد نظر باید به آنها توجه کرد.

1.راحتی آمبولانس بیمران اعصاب و روان

آسایش اولویتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت، در هر منطقه مورد نظر تا آنجا که به آمبولانس مربوط می شود، وسیله نقلیه انتخابی باید معیارهای راحتی کافی را برای تضمین رفاه بیمار داشته باشد. بنابراین، باید به اندازه کافی جادار باشد تا از شلوغی جلوگیری شود، همچنین باید به یک تشک راحت مجهز شود تا بیمار یا نوزاد در شرایط بهتری قرار گیرد. داخل خودرو نیز باید تهویه شود و تجهیزات ادغام شده در آمبولانس حمل نوزاد یا آمبولانس بیماران اعصاب  و روان باید کاربردی باشد.

2.امنیت و سرعت آمبولانس حمل نوزاد

یک فرد بیمار یا مجروح فردی بسیار شکننده است، بنابراین اقدامات ایمنی باید در هنگام حمل و نقل در دستور کار قرار گیرد. بنابراین، امدادگران باید وسایل ایمنی لازم را برای قرار دادن بیمار اعصاب و روان در آمبولانس مخصوص در موقعیت مطلوب تا رسیدن به مرکز مراقبت قرار دهند. با این حال، راننده باید سریع باشد تا به بیمار اجازه دهد از مداخلات لازم به موقع بهره مند شود. بنابراین راننده باید در طول مسیر بین سرعت و احتیاط دستکاری کند.

3.انتخاب گسترده ای از وسایل نقلیه مخصوص بیماران اعصاب و روان

نوع وسیله نقلیه مورد استفاده نیز باید در نظر گرفته شود. در واقع، وضعیت ممکن است از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد. بنابراین، نوع آمبولانس مورد استفاده باید به شرایط بیمار بستگی داشته باشد و با توجه به جدیت شرایط، مجهز به تجهیزات لازم باشد. برای مثال، قربانیانی که در مسیر فقط به کمک های اولیه نیاز دارند، باید با وسیله نقلیه مجهز به تجهیزات کمک های اولیه حمل شوند.

قربانیان تصادفات جدی باید به نوبه خود در وسیله نقلیه مجهز به زرادخانه کامل تجهیزات پزشکی پیچیده تر قرار گیرند تا امدادگران بتوانند بلافاصله مداخله را در محل شروع کنند. بنابراین، یک شرکت حمل و نقل پزشکی یا یک مرکز مراقبت باید به ناوگانی متشکل از وسایل نقلیه مختلف مجهز شود تا برای همه انواع رویدادهای پیش بینی نشده مانند آمبولانس بیماران اعصاب و روان مناسب باشد. مقاله ( کاربرد و مزایا هر یک از خدمات آمبولانس حمل نوزاد، آمبولانس بیماران اعصاب و روان، آمبولانس خصوصی شمال تهران + قیمت آمبولانس خصوصی ) شما را در این خصوص بهتر راهنمایی میکند.

4.پاسخگویی کارکنان بعلاوه قیمت آمبولانس خصوصی

از آنجایی که مداخله آنها اغلب با عجله انجام می شود، امدادگران به طور مداوم در حالت آماده باش هستند. آنها باید حداقل دانش را در زمینه کمک های اولیه و مراقبت های پزشکی داشته باشند تا بتوانند در طول مسیر قبل از تحویل به مراقبین مداخله کنند. آنها مسئولیت سنگینی را در قبال زندگی بیمار منتقل می کنند. بنابراین، در بیشتر موارد، ممکن است از امدادگران برای همراهی بیمار در طی مراحل اداری، پس از رسیدن به مرکز مراقبت‌های بهداشتی فراخوانده شود.

معروف است، زندگی به یک نخ آویزان است. هر لحظه ممکن است اتفاق غیرمنتظره ای رخ دهد و ما را در موقعیتی خطرناک قرار دهد. در غیاب اینکه بتوانیم آنها را پیش بینی کنیم، با پیشگیری مواجه می شویم. اما وقتی اتفاق غیرقابل تصوری رخ می دهد، مهم است که رفلکس های مناسب را اتخاذ کنید تا از بدتر شدن مشکل جلوگیری کنید.

آمبولانس حمل نوزاد

نوزادانی که نیاز به مراقبت های ویژه پزشکی دارند، اغلب در قسمت ویژه ای از بیمارستان به نام بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) قرار می گیرند. NICU دارای فناوری پیشرفته و متخصصان مراقبت های بهداشتی آموزش دیده برای مراقبت ویژه از کوچکترین بیماران است.

NICU ها همچنین ممکن است از مناطقی برای نوزادانی مراقبت کنند که چندان بیمار نیستند اما به مراقبت های پرستاری تخصصی نیاز دارند. برخی از بیمارستان ها کارکنان NICU را ندارند و نوزادان باید به بیمارستان دیگری منتقل شوند. نوزادانی که نیاز به مراقبت های ویژه دارند، اگر در بیمارستانی با NICU به دنیا بیایند، بهتر از انتقال آنها پس از تولد با آمبولانس حمل نوزاد است.

کدام نوزادان نیاز به مراقبت ویژه و انتقال با آمبولانس حمل نوزاد دارند؟

اکثر نوزادان بستری شده در NICU نارس (متولد شده قبل از هفته 37 بارداری)، وزن کم هنگام تولد (کمتر از 5.5 پوند) یا وضعیت سلامتی دارند که نیاز به مراقبت ویژه دارد. در ایالات متحده، نزدیک به نیم میلیون نوزاد نارس به دنیا می آیند. بسیاری از این نوزادان وزن کم هنگام تولد نیز دارند.

دوقلوها، سه قلوها و دیگر چند قلوها اغلب در NICU بستری می شوند. این به این دلیل است که آنها زودتر و کوچکتر از نوزادان مجرد به دنیا می آیند. نوزادان مبتلا به بیماری‌هایی مانند مشکلات تنفسی، مشکلات قلبی، عفونت‌ها یا نقص‌های مادرزادی نیز در NICU مراقبت می‌شوند.

در زیر برخی از عواملی که می تواند نوزاد را در معرض خطر قرار دهد و شانس بستری شدن در NICU را افزایش دهد، آورده شده است. اما هر نوزاد باید مورد ارزیابی قرار گیرد تا مشخص شود که آیا او به NICU نیاز دارد یا خیر. عوامل پرخطر شامل موارد زیر است.

عوامل مادری عبارتند از:

• سن کمتر از 16 سال یا بزرگتر از 40 سال
• مصرف مواد مخدر یا الکل
• دیابت
• فشار خون بالا (فشار خون بالا)
• خون ریزی
• بیماری های مقاربتی
• حاملگی چند قلو (دوقلو، سه قلو یا بیشتر)
• مایع آمنیوتیک خیلی کم یا زیاد
• پارگی زودرس غشاها (که کیسه آب یا کیسه آب نیز نامیده می شود)
• عوامل تحویل عبارتند از:
• تغییرات در سیستم اندام نوزاد به دلیل کمبود اکسیژن (پریشانی جنین یا خفگی هنگام تولد)
• باسن اول زایمان شد (زایمان بریچ) یا موقعیت غیر طبیعی دیگر
• اولین مدفوع نوزاد (مکونیوم) در دوران بارداری وارد مایع آمنیوتیک شد
• بند ناف پیچیده شده دور گردن نوزاد (بند ناف)
• فورسپس یا زایمان سزارین

عوامل کودک عبارتند از:

• نوزادی که در سن حاملگی کمتر از 37 هفته یا بیشتر از 42 هفته متولد می شود
• وزن هنگام تولد کمتر از 5 پوند، 8 اونس (2500 گرم) یا بیش از 8 پوند، 13 اونس (4000 گرم)
• برای سن بارداری کوچک است
• دارو یا احیا در اتاق زایمان
• نقائص هنگام تولد
• دیسترس تنفسی شامل تنفس سریع، غرغر کردن یا توقف تنفس (آپنه)
• عفونت هایی مانند تبخال، استرپتوکوک گروه B، کلامیدیا
• تشنج
• قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
• نیاز به اکسیژن یا نظارت اضافی، درمان IV (داخل وریدی)، یا داروها
• نیاز به درمان خاص یا روش هایی مانند انتقال خون